Ποια η σχέση της φιλοσοφίας με το δραματικό έργο του Σενέκα; Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι δεν πρέπει να διακρίνουμε τον τραγικό από τον φιλόσοφο Σενέκα. Σύμφωνα με τη στωική αντίληψη, ο άνθρωπος επιδιώκει την εξουσία, την ελευθερία, τη δύναμη. Όταν όμως τα όρια ξεπεραστούν και η...

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τον "Χορό του Θανάτου" ως ένα έργο απελπισίας, καθώς κύριος στόχος του είναι να λειτουργήσει ως μια μορφή κριτικής της κοινωνίας, αυτοκριτικής του συγγραφέα, αλλά και του κάθε θεατή ξεχωριστά. Εκεί ακριβώς έγκειται όλο του το μεγαλείο....

Εξερευνώντας τον ψυχισμό του κεντρικού χαρακτήρα και παρατηρώντας τα φαντάσματα που τον επισκέπτονται, ο συγγραφέας καταφέρνει χωρίς αμφιβολία να πλέξει με δεξιοτεχνία τα βασικά συστατικά του νατουραλισμού και του συμβολισμού. Περιπλανάται ανάμεσα στην πραγματικότητα και στον...

Οι "Βάκχες" δεν είναι σπουδή διονυσιακής τελετουργίας ούτε μελέτη επί της θρησκευτικής υστερίας. Αυτό που πραγματεύεται ο δραματουργός είναι η αιώνια σύγκρουση θεού και ανθρώπου. Ο Διόνυσος καταφθάνει στη Θήβα ως μύστης και συνάμα εκδικητής για να εισαγάγει τον ιερό θεσμό του...

Η διαταραχή των οικογενειακών σχέσεων αποτελεί κεντρικό διακύβευμα στην Ηλέκτρα του Σοφοκλή, καθώς προβάλλει ως σύμπτωμα και -ως συνεκδοχή- της γενικότερης διαφθοράς του οίκου των Ατρειδών. Ακόμη ευρύτερα, συμβολίζει την αταξία που προκαλεί σε συμπαντικό πια επίπεδο, δηλαδή στο...

Ποιητική αδεία γίνονται τα πάντα. Μιλάνε τα ζώα, γίνονται ταξίδια σε άλλους πλανήτες, σε μυθικά μέρη, σε άλλες εποχές... Γιατί όχι λοιπόν και σε ένα συνέδριο καρεκλών; Σε ένα συνέδριο όπου οι καρέκλες, ποιητική αδεία, θα μιλούσανε τόσο για τις ίδιες όσο και για αυτούς που κάθονται πάνω...

Το θεατρικό έργο "Ο κατηγορούμενος" είναι το τρίτο κατά σειρά του Τζέφρεϋ Άρτσερ. Το έργο είναι ένα δικαστικό δράμα με έντονες συγκινήσεις, που καθηλώνουν τον θεατή σε όλη τη διάρκειά του. Όλες οι σκηνές του εκτυλίσσονται στο ιστορικό δικαστήριο τού Λονδίνου Όλντ Μπέιλι. Ένα από τα...

Το θεατρικό έργο "Κάσπαρ" δεν παρουσιάζει την υπόθεση του Κάσπαρ Χάουζερ όπως είναι στην πραγματικότητα ή όπως ήταν στην πραγματικότητα. Παρουσιάζει τι μπορεί να γίνει με κάποιον. Παρουσιάζει πως μπορεί κανείς να μάθει να μιλά μέσω της ομιλίας. Το έργο θα μπορούσε να λεγόταν και...

Ένας γοητευτικός άντρας, μια τρυφερή αλλά δηλητηριώδης γυναίκα και μια βιτριολική τάρτα ροδάκινο ανάμεσά τους. Η σχέση αγάπης και μίσους ενός ζευγαριού που ζει δίπλα μας -μήπως είμαστε εμείς;- είναι ένα θέμα πάντα επίκαιρο και διαχρονικό, αποτελεί πηγή έμπνευσης, αλλά και προκαλεί...

Η Πελαγία είναι μια γυναίκα που πάντοτε πίστευε πως ανήκει στα ' Όχι'', σε εκείνες δηλαδή που η ζωή, από τη γέννησή τους, τις έχει κατατάξει στις ''χαμένες'' περιπτώσεις. Εργάζεται ως καθαρίστρια σε μεγάλες επιχειρήσεις, παρατηρεί τις γυναίκες που θεωρεί πως ανήκουν στα ''Ναι'', εκείνες...

Είναι λογικό δύο άνθρωποι να υποσχεθούν ο ένας στον άλλον ότι θα είναι για πάντα μαζί; Μπορούν, όμως, να κρατήσουν αυτή την υπόσχεση; Το "Όποιος θέλει να χωρίσει... να σηκώσει το χέρι του", είναι το πρώτο θεατρικό έργο του Γιώργου Καπουτζίδη, το οποίο έχει ως κεντρικό θέμα τις...

Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνονται πέντε από τα εννέα θεατρικά έργα που έχει γράψει ο δημιουργός Χριστόφορος Χριστοφής σε ώρες αυτοσυγκέντρωσης και ως μια άσκηση αυτογνωσίας. Μια ιδιαίτερη διαδρομή που ξεκίνησε με τη "Χρυσόμυγα" (1994-95) και φτάνει στο "Νιζίνσκι - Η προφητεία της φωτιάς"...

Στην "Κυρά", η θάλασσα σηματοδοτεί την ελευθερία, τη φυγή, το μυστήριο, το ανικανοποίητο, αλλά, συγχρόνως, και κάτι εντελώς αντίθετο, την επιστροφή στο περιβάλλον της αθωότητας (αφού το υγρό στοιχείο είναι ο γενέθλιος τόπος μας). Κοντά στις ακτές, στα χρόνια της νιότης της, η ηρωίδα συναντά τον έρωτα-στοιχειό. "Ο άνθρωπος μοιάζει τόσο πολύ με την θάλασσα" Ελίντα Βάνγκελ

Ένας άντρας κρατάει μία βαλίτσα, μία γυναίκα έχει δίπλα της μια γυάλα. Ταξιδεύουν σε μία παραλία αγεωγράφητη, όπου δεσπόζουν μικρά επεισόδια της μνήμης στραμμένα στη θάλασσα, καθώς αυτά περιπλέκονται και διαδέχονται το ένα το άλλο. Αφορμή τους το υγρό στοιχείο και προορισμός τους μια...

Το σημασιακό πεδίο του ουσιαστικού "τραγωδία" και του επιθέτου "τραγικό" παραμένει εξ ίσου απροσδιόριστο με την προέλευσή του. Η καθημερινή, ιδιωματική χρήση του όρου συνδέει το "τραγικό" με εμπειρίες, πνευματικές ή υλικές, οι οποίες καλύπτουν μια γκάμα από το πλέον ασήμαντο γεγονός...

Τα Γράμματα αγάπης στον Στάλιν είναι μια ιστορία αγάπης στην οποία εμπλέκονται τρία πρόσωπα: ένας άντρας, μια γυναίκα και ο διάβολος. Είναι ένας στοχασμός για την ανάγκη που έχει ο καλλιτέχνης να τον αγαπά η εξουσία, ανάγκη τόσο δυνατή όσο κι εκείνη της εξουσίας να αγαπηθεί από τον καλλιτέχνη. Είναι μια φανταστική ιστορία που διαδραματίζεται τη δεκαετία του '30, βασισμένη στην τρομερή εμπειρία του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, ενός μεγάλου ρώσου συγγραφέα τον οποίο ο σταλινισμός καταδίκασε σε σιωπή.

Μια ερωτική ιστορία στον απόηχο του Εμφυλίου Πολέμου που συγκλονίζει την ελληνική επαρχία, αλλά λαμβάνει και διεθνείς διαστάσεις. Το θεατρικό έργο που προέκυψε ύστερα από έρευνα στα αρχεία της εποχής, γραμμένο σε έμμετρο στίχο, με εμφανείς επιρροές από τα έργα της Κρητικής...

Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης Εβραίων κοντά στην Πράγα στήνεται ένα συγκλονιστικό παιχνίδι ψευδών εντυπώσεων. Η ναζιστική κυβέρνηση του Βερολίνου, εν όψει της επίσκεψης εκπροσώπων του Ερυθρού Σταυρού, επιβάλλει στους κρατούμενους να δημιουργήσουν...

Όλα μπορεί κανείς να τ' αντέξει στη ζωή. Γιατί όλα έγιναν για να σε βασανίζουν - στο τέλος συνηθίζεις. Το ανυπόφορο είναι πως πρέπει να τ' αντέξεις μονάχος. Το θεατρικό έργο της Λούλας Αναγνωστάκη "Αντόνιο ή Το μήνυμα" που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 1972 στο Θέατρο Τέχνης, στην Αθήνα, σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν, εκδίδεται για πρώτη φορά από την Κάπα Εκδοτική.

Λοκάντα είναι το ξενοδοχείο ύπνου και φαγητού, κάτι σαν τις δικιές μας "πανσιόν". Σε μια τέτοια λοκάντα παίζεται η κωμωδία : σκηνικό που μας θυμίζει τη "Βαβυλωνία" του Βυζαντίου. Μόνο που εδώ το κύριο πρόσωπο είναι γυναίκα, η γεμάτη τσαχπινιά και χάρες Μιραντολίνα (τ' όνομά της σημαίνει:...

- Θα μπορούσατε να με λέτε "μητέρα" ή "μαμά", όπως προτιμάτε. Ή, αν σας αρέσει περισσότερο, να με φωνάζετε με το όνομά μου... - Το "μαμά" είναι καλό.

"Το τέλος" γράφτηκε το 1946 στα γαλλικά με τον τίτλο "La Fin" και το 1954 μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον ίδιο τον συγγραφέα με τον τίτλο "The End". Μέσω αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο, παρακολουθούμε τη σταδιακή αποξένωση και αποδόμηση (βιολογική, ψυχική και πνευματική) του ήρωα. Η πλοκή της ζωής του...

Η ιστορία εκτυλίσσεται στη Βενετία, την περίοδο του καρναβαλιού και έχει για πρωταγωνιστές τέσσερις αγροίκους («ανθρώπους κακότροπους και ακοινώνητους», όπως τους χαρακτηρίζει ο ίδιος ο Γκολντόνι): τον Λουνάρντο, τον Καντσιάνο, τον Σιμόν και τον Μαουρίτσιο. Ο Λουνάρντο αποφασίζει να...