Στο γυναικείο στρατόπεδο του Άουσβιτς - Μπίρκεναου υπήρχε μια ορχήστρα αποκλειστικά από γυναίκες. Την ιδέα είχε ο διοικητής του και την διεύθυνση η Άλμα Ρόζε, ανηψιά του μεγάλου συνθέτη Γκούσταφ Μάλερ. Το γεγονός ήταν γνωστό χωρίς λεπτομέρειες.Σε αυτό το αποκαλυπτικό ντοκουμέντο, όπου το χιούμορ και η αλλοφροσύνη συμπορεύονται, η Φενελόν θα μας κάνει να δούμε και να ακούσουμε την ορχήστρα να παίζει σε κάθε άφιξη εκτοπισμένων και σε κάθε αναχώρηση των κομμάντος. Θα δούμε τον μακάβριο δόκτορα Μένγκελε να απολαμβάνει την ορχήστρα ανάμεσα σε δύο "πειράματα" και τον διοικητή του στρατοπέδου να κλαίει ακούγοντας την "Ονειροπόληση" του Σούμαν, έπειτα από μια ιδιαίτερα επίπονη "επιλογή". Βλέπουμε πως βιώνουν, κινούνται και κάποτε πεθαίνουν οι γυναίκες που αποτελούν μια "προνομιούχο" ομάδα μέσα στο στρατόπεδο εξόντωσης. Την φίλη τους, την μεγάλη Ιρέν, με το αγαθό χαμόγελο και τα άτακτα μαλλιά. Την μικρή Ιρέν, που έμοιαζε ακομά και στο Λάγκερ σαν να βρισκόταν σε κατασκήνωση. Την Φλορέτα, με τα αισθησιακά χείλη και τα πειράγματά της. Την Τζένη και τα καμώματά της, του αλητόπαιδου. Την Έλσα που έκρυβε την θλίψη της κάτω από μια φαινομενική ηρεμία. Την Μάρτα, τόσο απόμακρη και ευάλωτη. Την Λότε και ξέφρενο σεξουαλισμό της. "Σας κοίταζα και εβλεπα, καμουφλαρισμένα κάτω από την κωμωδία σας, να διαγράφονται για μένα τα κλινικά συμπτώματα της εξάντλησής σας. Αλλά πόσο παρήγορα είσαστε εσείς, τα κορίτσια του εκκλησιαστικού κόρου!.."