Η Ελλάδα του 1960 είναι ένας τόπος ιδιόμορφος, ευμετάβλητος και απολύτως κατάλληλος για να αναδείξει μιαν από τις πιο αμφιλεγόμενες πολιτικές προσωπικότητες της Ευρώπης. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, εικονοκλάστης, αιρετικός, αντιφατικός, διαμόρφωσε τις πολιτικές του αντιλήψεις μέσα στις συγκρούσεις με το ελληνικό πολιτικό περιβάλλον του 1960, το οποίο τον καθόρισε περισσότερο, ίσως, από τις οικογενειακές καταβολές και από τις σπουδές του στο Χάρβαρντ. Μετά από είκοσι χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες και ενώ είναι φίλα προσκείμενος στη φιλελεύθερη παράταξη, ο Παπανδρέου επιστρέφει στην Αθήνα και, απρόσμενα, οικειοποιείται μιαν πολιτική στάση που συνδυάζει σοσιαλιστικές αντιλήψεις και εθνικιστικές τάσεις και που, αργότερα, θα τον φέρει σε αντίθεση με τις ΗΠΑ και, μοιραία, θα τον καταστήσει έναν από τους βασικούς στόχους της Χούντας. Ο Παπανδρέου έζησε την παθιασμένη αγάπη των οπαδών του και την εξίσου εμπαθή αποστροφή των αντιπάλων αλλά δεν άφησε καμιά ξεκάθαρη απάντηση για το ποιος πραγματικά ήταν και τι πραγματικά πίστευε, υποστήριζε και διακήρυττε ως πολιτικός ηγέτης. Αυτή η ιδιαίτερη βιογραφία αποτελεί ένα χρονικό των αγώνων και των ιδεών οι οποίες καθόρισαν το μέλλον του ανδρός και την πρωτεϊκή φυσιογνωμία του. Παράλληλα, εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο οι συγκυρίες και το ταμπεραμέντο του Παπανδρέου αλληλεπίδρασαν με καθοριστικές πολιτικές συνέπειες για τη σύγχρονη ελληνική και ευρωπαϊκή Ιστορία.