Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται μια σύντομη ανάλυση των τρόπων με τους οποίους αντιμετώπισαν την καταγραφή της πραγματικότητας διάφοροι σκηνοθέτες ντοκιμαντέρ. Σκοπός του βιβλίου δεν είναι μια ιστορική ανασκόπηση του ντοκιμαντέρ, αλλά η παρουσίαση του έργου δημιουργών οι οποίοι εισήγαγαν νέους κώδικες στην αποτύπωση του πραγματικού.Θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τους κινηματογραφιστές που παρουσιάζονται στο βιβλίο σε δύο κατηγόριες: Σε αυτούς οι οποίοι επιθυμούν να διεισδύσουν στην πραγματικότητα μειώνοντας όσο το δυνατόν περισσότερο το υποκειμενικό στοιχείο, όπως ο Flaherty και η αμερικανική σχολή του cinema-verite, και σε εκείνους οι οποίοι επεμβαίνουν δραστικά στην πραγματικότητα δίνοντας στην υποκειμενική οπτική τον πρωτεύοντα ρόλο, όπως ο Vertov, ο Vigo και ο Rouch. Οι σκηνοθέτες της πρώτης κατηγορίας πιστεύουν ότι για να εκφράσουν την πραγματικότητα πρέπει να απορροφηθούν από αυτήν, ενώ οι δεύτεροι την αντιλαμβάνονται ως πέτρα την οποία πρέπει να σκάψουν και να σμιλέψουν. Εκτός από την ανάλυση του έργου σημαντικών σκηνοθετών, στο βιβλίο περιλαμβάνονται κείμενα που αφορούν τη χρήση του προφορικού σχολίου στο ντοκιμαντέρ, την ιστορία του εθνογραφικού κινηματογράφου και τον τρόπο αναπαράστασης της πραγματικότητας στις ταινίες μυθοπλασίας.