Οι ποιητές γυρίζουν ανάμεσά μαςΦτωχοί που περνάνε στους δρόμους, κρύβοντας στα φαρδιά ξεχειλωμέναπανωφόρια τους κάποιον ποιητή, που τον αρνήθηκε η τύχηή τον ξεγέλασαν οι περιστάσεις αλλά που τους χαρίζει καμιά φορά τα ωραία τους δάκρυα. Νυχτερινός άνεμοςΚάποτε θα εγκαταλείψω όλες τις προσδοκίες μου για να γεννηθεί ένας λόγος αληθινόςοι νύχτες μου αγρύπνησαν πάνω στο στήθος των αγαλμάτωνκι άξαφνα ένας τρελός φώναζε κι έβγαινε ο κούκος του φεγγαριούείμαι λυπημένος σαν μια μικρή άρρωστη που της αρνήθηκαν τον κήποκαι φυσικά ερχόταν από πολύ μακρά όπως κάθε κίνδυνοςενώ το γέλιο της γυναίκας κελάρυζε απαλά σαν βυζαντινό τροπάριοπαιδικές ικεσίες γραμμένες στον άνεμοω λησμονιά...