Στο παρόν βιβλίο, το πρώτο μέρος του είναι αφιερωμένο στην ληστεία στην Ελλάδα. Εξετάζεται το φαινόμενο της ληστείας στον ελλαδικό χώρο και δίνεται μια γενική εικόνα αναφορικά με την δημιουργία και εξέλιξη της ληστοκρατίας στην χώρα μας από της αναγνωρίσεως του Ελληνικού κράτους έως και το 1942 που ουσιαστικά σταμάτησε και η δράση των ληστών. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρονται τα αίτια της έξαρσης του φαινομένου της ληστείας, οι περίοδοι της ληστοκρατίας, ο κώδικας δεοντολογίας των ληστών, το πρότυπο του ληστή, η «κοινωνική» και «πολιτική» ληστεία, η σύνδεση της ληστείας με την «μεγάλη ιδέα», οι ληστές απέναντι στην γυναίκα, η μέθοδος δράσης και ο στόχος των ληστών, η θρησκευτική συνείδηση των ληστών, η λήψη μέτρων για την καταπολέμηση της ληστείας (επικηρύξεις ληστών, εκτοπίσεις συγγενών και φίλων των ληστών, κυνηγοί κεφαλών) και το τέλος της ληστείας στην Στερεά Ελλάδα και γενικότερα στην Ελλάδα.· Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου γίνεται εκτενής αναφορά στους ληστές και στους λήσταρχους που κατάγονταν από τις επαρχίες Λιβαδειάς και Θήβας αλλά και στους ληστές και λήσταρχους που δεν ήσαν Βοιωτοί έδρασαν όμως στην βοιωτική γη, σε μια άκρως ταραγμένη περίοδο από πλευράς ληστρικής δράσης (1848-1858). Συναντάμε ληστές, και λήσταρχους από δεκατέσσερα χωριά, πόλεις και κωμοπόλεις της Βοιωτίας που έδρασαν κατά την εξεταζόμενη περίοδο. Ακολουθεί καταχώρηση κατά χρονολογική περίοδο των διαφόρων ληστρικών κρουσμάτων τα οποία έλαβαν χώρα στην πολύπαθη από πλευράς ληστοκρατίας Βοιωτία (1848-1858). Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στο έτος 1855 και συγκεκριμένα στις 26 Οκτωβρίου, όταν οι συμμορίες των λήσταρχων Κακαράπη, και Νταβέλη εισέβαλαν στην Λιβαδειά, την λεηλάτησαν και σκότωσαν τον αγωνιστή του ΄21 Τριαντάφυλλο Μπουγιουκλή στο έτος 1856 και συγκεκριμένα στις 12 Ιουλίου 1856, όπου περιγράφεται η συμπλοκή στον Ζεμενό και η εξόντωση των πέντε ενωμένων συμμοριών (Νταβέλη, Κακαράπη, Φουντούκη, Ζαφείρη και Τζώπα) και στο έτος 1858, στις 13 Απριλίου στον Ζαγαρά, όπου πληγώθηκε θανάσιμα ο α