Τις τελευταίες δεκαετίες η πολιτική ορθότητα αρχικά και το Woke κίνημα στη συνέχεια διαμορφώνουν μια ιδιότυπη κουλτούρα που τείνει να κυριαρχήσει στο σύγχρονο δυτικό κόσμο. Πρόκειται για μια κουλτούρα που πατάει στις παραδοσιακές αξίες και στοχεύσεις της αριστεράς, αξίες τις οποίες ο κυρίαρχος νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός όχι μόνο έχει ενστερνιστεί, με τις κατάλληλες μετουσιώσεις και προσαρμογές, αλλά τις έχει κάνει και σημαία του. Τα οφέλη πολλαπλά: 1ον) πολιτική εξουδετέρωση της αριστεράς, μιας αριστεράς που τις τελευταίες δεκαετίες έχει εγκαταλείψει τα τεράστια ζητήματα της σκανδαλωδώς άνισης κατανομής του πλούτου και της αυξανόμενης κοινωνικής ανισότητας διατηρώντας ως σωσίβιο πολιτικής επιβίωσης τα ανθρώπινα δικαιώματα, 2ον) στροφή του ενδιαφέροντος των πολιτών από την οικονομία στα δικαιώματα και τα ζητήματα ελευθεριών και ισότητας, 3ον) προσεταιρισμός ανθρώπων από αντίπαλα ιδεολογικά στρατόπεδα σε μια εμπορευματοποιημένη εκδοχή των δικαιωμάτων, 4ον) γενίκευση της εμπορευματοποίησης των ανθρώπινων προβλημάτων, της πολιτικής και γενικότερα της ανθρώπινης και κοινωνικής ζωής. Ο δικαιωματισμός αποτελεί τη νεοφιλελεύθερη εκδοχή της δημοκρατίας. Πρόκειται για το καθεστώς που δεν εστιάζει στη λαϊκή συμμετοχή, αλλά στην προστασία των ελευθεριών του ατόμου από την αυθαιρεσία είτε αυτή προέρχεται από το κράτος είτε από την κοινωνία. Η έμφαση μάλιστα σήμερα πέφτει στην κοινωνία, μια κοινωνία βέβαια που λογίζεται ως άθροισμα ιδιωτών, ενώ το κράτος εμφανίζεται ως ο εγγυητής και προστάτης των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.