Στις ελληνιστικές σχολές η φιλοσοφία, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σήμερα, δεν ήταν αποστασιοποιημένη από τον κόσμο, την καθημερινή ζωή και τις αληθινές ανάγκες των ανθρώπων ήταν μια τέχνη που φιλοδοξούσε να δώσει στους μαθητές της τα διανοητικά και ηθικά εφόδια να κατακτήσουν την ευδαιμονία, την οποία αναγνώριζε ως το υπέρτατο αγαθό. Οι Επικούρειοι, οι Στωικοί και οι Σκεπτικοί αντιλαμβάνονταν την φιλοσοφία ως επιστήμη ανάλογη με την ιατρική, βέβαιοι ότι οι αρρώστιες που φέρνει στο φως και θεραπεύει είναι προπαντός αρρώστιες της πεποίθησης: λάθος ιδέες για το τι αξίζει στη ζωή.Στο βιβλίο αυτό η Marta Nussbaum, με θεματικούς άξονες τον φόβο του θανάτου, τον έρωτα, την οργή και την επιθετικότητα, εξετάζει με κριτικό πνεύμα τα κείμενα και τις θέσεις φιλοσόφων όπως ο Αριστοτέλης, ο Επίκουρος, ο Λουκρήτιος, ο Σέξτος Εμπειρικός, ο Χρύσιππος και ο Σενέκας - δρασκελίζοντας με άνεση τα συμβατικά σύνορα ανάμεσα στη φιλοσοφία και την ιστορία της, ανάμεσα στη φιλοσοφία και την ψυχολογία καθώς και την λογοτεχνία, ανάμεσα στην ακαδημαϊκή λογιοσύνη και τα κοινωνικά μελήματα.