θα ερχόταν κόσμος να σας δει, για κάποια προκαθορισμένη επέτειο, και σου ζήτησε, πολύ λογικά, να συμμαζέψεις λίγο το δωμάτιό σου, τα αποτσίγαρα, τα αίματα, τα πόστερ της σελήνης που σκέπαζαν τα παράθυρα, τους επιδέσμους που τύλιγαν τα μέλη των επίπλων, τους απεγνωσμένους αφορισμούς και τα υπόλοιπα σύνεργα της ποίησης. Αλλιώς, σε προειδοποίησε, θα τα τύλιγε σε μια κόλα χαρτί και θα τα πετούσε όλα πίσω στη θάλασσα.