Ποια είναι η φύση του συμβολισμού στις τέχνες; Πώς παράγεται το νόημα στη μουσική και την αφηρημένη ζωγραφική; Γιατί μπορούμε να πλαστογραφήσουμε έναν Ρέμπραντ, όχι όμως και έναν Μπετόβεν; Σε τι διαφέρει μια παρτιτούρα του Μπαχ από μία του Κέιτζ; Ποιος είναι ο ρόλος των συναισθημάτων στην κατανόηση του έργου τέχνης; Οι απαντήσεις του Γκούντμαν σε αυτά και άλλα ερωτήματα σχετικά με τις τέχνες άνοιξαν νέους δρόμους στη φιλοσοφία της τέχνης και κατέστησαν τις Γλώσσες της τέχνης το σημαντικότερο κείμενο του 20ού αιώνα στο χώρο της αισθητικής, τον πρώτο μεγάλο σταθμό στη διατύπωση μιας ενιαίας και συνεκτικής θεωρίας για την τέχνη μετά την Κριτική της κριτικής δύναμης του Ιμμάνουελ Καντ.Οξύς, πνευματώδης, σαρκαστικός, γλαφυρός και ταυτόχρονα εξαιρετικά ακριβής, ο Γκούντμαν, που -όπως έλεγε ο ίδιος- ανήκει στη σωκρατική παράδοση του "ουδέν οίδα", κινείται με εντυπωσιακή άνεση στους χώρους όλων των τεχνών (ζωγραφική, γλυπτική, μουσική, χορός, λογοτεχνία), αντλώντας από τις φιλοσοφικές καταβολές του: τον Κάρναπ, τον Περς, τον Κασίρερ.Περίπου σαράντα χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του, το κείμενο του Γκούντμαν παραμένει στο επίκεντρο κάθε απαιτητικής φιλοσοφικής συζήτησης για τη φύση των τεχνών, καθώς και για τη σχέση της αισθητικής με τη νόηση και την ψυχολογία.