Παντρεύτηκε τον Θανάση η Ματούλα. Ευκατάστατος και περασμένα τα σαράντα εκείνος, είκοσι ενός χρονών και όμορφη εκείνη. Σωστό αγρίμι από τη φτώχεια και την καταπίεση, σαράκι μέσα της το φευγιό από το σπίτι. Και ρίζωσε με το Θανάση και έκανε παιδί μαζί του. Η καρδιά της όμως ήταν γραφτό να επαναστατήσει. Στέλιος το όνομα, ετών τριάντα. Μελαχρινός και λεβεντόκορμος, αγαπημένος ανηψιός του άντρα της. Στο γλέντι του γάμου της τον πρωτοείδε η Ματούλα να χορεύει ζεϊμπέκικο και να σειέται ο τόπος. Σηκώθηκε και εκείνη, έτσι με το νυφικό, και χόρεψε μαζί του. Μονόδρομος η ευτυχία, μονόδρομος και καταστροφή. Ανάσα δεν παίρνεις...