Σήμερα είναι Κυριακή και έχουμε πάει σ' ένα εστιατόριο. Όλοι τρώνε χαρούμενοι. Εγώ έχω μία μπουκιά στο στόμα μου όμως δεν τη μασάω, δεν την καταπίνω αλλά και ούτε την φτύνω. -Ροδούλα, τι πείσμα είναι πια αυτό; λέει ο μπαμπάς. Δεν ήρθαμε στο εστιατόριο για να φας γαριδάκια... Εγώ δεν απαντώ. Πώς να μιλήσω έτσι μπουκωμένη που είμαι; Το πρωί, ο μπαμπάς μου είπε ότι θα πηγαίναμε για φαγητό έξω, αλλά δεν θα τρώγαμε χάμπουργκερ και πατάτες. Τότε κι εγώ πήρα μαζί τα γαριδάκια μου...