Το να πει ένας συγγραφέας ότι τα γραπτά του είναι "κατάθεση ψυχής" δεν έχει νόημα. Δεν ενδιαφέρει, άλλωστε, κανέναν. Οι προσωπικές μας σκέψεις, τα πάθη και τα βιώματά μας ενδιαφέρουν μόνο, αν δίνονται με μορφή τέτοια που να τα αποσπά από τον περιορισμένο χώρο των προσωπικών συγκινήσεων και να τα υψώνει μέχρι την καθολικότητα του αυθεντικού λογοτεχνικού έργου. Έτσι, όποιος φυλλομετρήσει το βιβλίο να πει ότι αξίζει να το διαβάσει για την μέθεξη, όχι μόνο στα νοήματα, αλλά κυρίως στην ομορφιά της Τέχνης, που από μόνη της "διδάσκει και νομοθετεί", όπως λέει και ο Γ. Σεφέρης. "Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο". Το πιστεύω, αλλά δεν τολμώ να ισχυριστώ ότι τούτα τα μικρά μου διηγήματα θα το κατορθώσουν. Τα δημοσιεύω με την ελπίδα ότι ο αναγνώστης θα τους χαρίσει θετικό πρόσημο και θα τα τοποθετήσει στο κάτω κάτω μέρος, σε μια γωνίτσα έστω, της πυραμίδας με τα έργα, που το διάβασμά τους πλούτισε με ομορφιά τη ζωή του.