"Η κάμαρα του πύργου σκοτεινή. Όμως φωτίζουν ο ένας το πρόσωπο του άλλου με το χαμόγελό τους. Ψηλαφούν μπροστά τους σαν τυφλοί και βρίσκουν ο ένας τον άλλον σαν μια πόρτα. Σχεδόν σαν παιδιά που φοβούνται τη νύχτα, σφίγγονται ο ένας μες στον άλλο. Κι όμως, δε φοβούνται. Δεν υπάρχει τίποτα να τους εναντιωθεί. Μήτε το χτες, μήτε το αύριο - γιατί ο χρόνος κατέρρευσε. Κι εκείνοι ανθίζουν μέσα από τα συντρίμμια του". Το "Τραγούδι του έρωτα και του θανάτου του σημαιοφόρου Χριστόφορου Ρίλκε", το γνωστότερο και δημοφιλέστερο έργο του Ρίλκε, γράφτηκε στο γύρισμα του εικοστού αιώνα, με αφορμή τον ηρωικό θάνατο ενός μακρινού προγόνου του συγγραφέα. Το κείμενο, που αιωρείται ανάμεσα στην ποίηση και την πρόζα, χωρίζεται σε είκοσι έξι σκηνές που συνδέουν την έκσταση του μεθυστικού ηρωικού θανάτου με φαντασιώσεις του θηλυκού, όπου η γυναίκα παρουσιάζεται ως μητέρα και ως ερωμένη ταυτόχρονα. Η λυρική γιορτή του θανάτου στον Ρίλκε σε συνδυασμό με τα ερωτικά μοτίβα εμπεριέχει υποδειγματικά την υποβλητική δύναμη που χαρακτηρίζει ολόκληρο το ποιητικό του έργο.