Τα τελευταία χρόνια οι δυτικές κοινωνίες βιώνουν μια εκ νέου έξαρση του μεταναστευτικού και προσφυγικού φαινομένου που έχει οδηγήσει σε ταυτόχρονη έξαρση ξενοφοβικών τάσεων. Η δυτική ορθολογικότητα, δομημένη στις αρχές και στις αξίες του διαφωτισμού, της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων, δοκιμάζεται εκ νέου και αμφισβητείται μέσα σε συνθήκες πολιτικής, κοινωνικής και στρατιωτικής αντιπαράθεσης, καθώς και οικονομικής αποσταθεροποίησης. Ο πολυπολιτισμικός πλούτος αντιμετωπίζεται πλέον σε μεγάλο βαθμό ως απειλή για τη συνοχή, την ασφάλεια και την ευμάρεια των δυτικών κοινωνιών. Σύντομα, ο ρόλος του εκπαιδευτικού θεσμού στην άρση στερεοτυπικών αντιλήψεων και προκαταλήψεων θα τεθεί εκ νέου στο επίκεντρο, παρά τον προφανή άνισο καταμερισμό των ευθυνών για τη σημερινή κατάσταση. Ίσως τώρα είναι περισσότερο κατανοητή η ανάγκη διαρκούς υποστήριξης της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης σε τοπικό, εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο από πολιτικές που θα ενισχύσουν την ισότητα ευκαιριών ζωής και θα προωθήσουν την κοινωνική και οικονομική ένταξη των εκάστοτε απειλητικών «άλλων».