Ο μανδραγόρας έχει κατά καιρούς υπάρξει αντικείμενο φόβου και λατρείας μέσα στην ιστορία. Η ποιητική συλλογή «Η κραυγή του Μανδραγόρα» είναι συνυφασμένη με τη φθορά του φυσικού κόσμου. Κάθε ποίημα λειτουργεί ως ένα θραύσμα της θλίψης του μανδραγόρα, ως θρήνος για έναν κόσμο που διαλύεται. Είναι η άναρθρη φωνή των ειδών που εξαφανίζονται, ο στεναγμός ενός πλανήτη που αποκόπτεται από τις ρίζες του. Στην κραυγή του μανδραγόρα, βρίσκουμε τόσο την κατηγορία όσο και την οδύνη, τόσο την προειδοποίηση όσο και το κύκνειο άσμα. Ωστόσο, ακόμη και στην απελπισία υπάρχει μία παράξενη και απελπισμένη ομορφιά. Μια κραυγή είναι επίσης απόδειξη ζωής, ένας ήχος που απαιτεί να ακουστεί. Αυτά τα ποιήματα δεν θρηνούν απλώς - επιμένουν στην ανάμνηση, στον απολογισμό και ίσως στη λύτρωση. Αν αφουγκραστούμε προσεκτικά την κραυγή του μανδραγόρα ίσως ανακαλύψουμε μέσα της έναν δρόμο διαφυγής, μια τελευταία ευκαιρία να περισώσουμε κάτι πολύτιμο από την επερχόμενη καταστροφή.