«(...) Ποιήματα ‘αιμοσταγή’, με σουρεαλιστικές πενιές να συνοδεύουν την δραματικότητα του ρυθμού τους, θυμίζοντας εξεγερμένους και παραληρηματικούς στίχους ποιητών μας της γενιάς του ’70, (...) με χωνεμένες επιρροές από το μπίτνικ κίνημα και τον Μάη του ’68. (...) Μια ποίηση σπαρταριστή και γενναία που εμπεριέχει το σπέρμα της αισιοδοξίας και της εξέγερσης μέσα στο παροντικό τοπίο της καθολικής έκπτωσης των αξιών και της απόγνωσης». (Από τον πρόλογο του Θωμά Κοροβίνη)