"Είμαι αιχμάλωτη. Δεν είμαι πια παντρεμένη, αλλά σκλάβα". Το Νοέμβριο του 2014, η Τζινάν συναντάει τυχαία το Γάλλο δημοσιογράφο της εφημερίδας Le Figaro Τιερί Ομπερλέ. Του διηγείται την ιστορία της δειλά, με αιδώ και ειλικρίνεια. Τα λόγια της, ακριβή και σταράτα, κρύβουν τη δυστυχία της. Η Τζινάν έχει διασωθεί. Η αδύναμη φωνή της έρχεται σε αντίθεση με τη δύναμη του χαρακτήρα και την αποφασιστικότητά της. Πουλήθηκε σε δύο "μαχητές", οι οποίοι τη βασάνισαν και την κρατούσαν έγκλειστη. Την ανάγκασαν, επίσης, να προσηλυτιστεί στο Ισλάμ, όπως έγινε και με όλες τις αιχμάλωτες των τζιχαντιστών. Το Ισλαμικό Κράτος θεωρεί ότι το μόνο που αξίζει σε αυτές τις άπιστες είναι η σεξουαλική σκλαβιά. Η Τζινάν στάθηκε τυχερή. Κατάφερε να διαφύγει. Τούτη η μαρτυρία θα βοηθήσει να γιατρευτούν οι πληγές οι δικές της, αλλά και όλων των γυναικών που είχαν την ίδια τύχη και κατάφεραν να επιζήσουν. "Μπήκε το Ισλαμικό Κράτος στο χωριό! Μας επιτίθεται το Ισλαμικό Κράτος!" Η Τζινάν το περίμενε ότι από μέρα σε μέρα θ’ αναγκαζόταν να φύγει άρον άρον. Ήδη από τις αρχές του καλοκαιρού του 2014 είχε εξαπλωθεί στην περιοχή ένα αίσθημα επικείμενου κινδύνου και μαζί η τρομακτική αίσθηση ότι ένας κόσμος επρόκειτο να καταρρεύσει: ο δικός της, o κόσμος των Γεζίντι που ζούσαν στους πρόποδες του όρους Σιντζάρ, στο βόρειο τμήμα του Ιράκ, κοντά στα σύνορα με τη Συρία. "Μπήκε το Ισλαμικό Κράτος στο χωριό! Μας επιτίθεται το Ισλαμικό Κράτος!" Η επίθεση των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους είχε στόχο τις θρησκευτικές και εθνοτικές μειονότητες. Πού να φανταζόταν η Τζινάν ότι στις 4 Αυγούστου οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους θα έπιαναν αιχμαλώτους την ίδια και την οικογένειά της και ότι σύντομα θα τη χώριζαν από τους συγγενείς της, για να ζήσει τρεις μήνες στην κόλαση της δουλείας...