Ο έρωτας του Φαρμπάουτι και της Λάουφι ήταν απαγορευμένος. Εκείνος ήταν ένας Γιότουν, της φυλής των γιγάντων, κι εκείνη ήταν μια Έσιρ, μια θεά από το Άσγκαρντ. Γνωρίστηκαν σε μια τυχαία περίσταση κι ερωτεύτηκαν. Ο Φαρμπάουτι θα μπορούσε να την είχε σκοτώσει, κι όμως την προστάτεψε κρύβοντάς την από τους άλλους Γιότουν που επιτίθονταν στο Άσγκαρντ. Όταν τελείωσε η μάχη, η Λάουφι δέχτηκε να τον ακολουθήσει στο Γιοτουνχάιμ, καθώς εκείνος της υποσχέθηκε ότι θα την προστάτευε πάντα απ' όλους κι απ' όλα. Έτσι στο Άσγκαρντ πίστεψαν ότι η Λάουφι σκοτώθηκε και θρηνούσαν, ενώ εκείνη έφυγε με τον αγαπημένο της για το Γιοτουνχάιμ. Σ' εκείνο το μέρος, με το τόσο διαφορετικό περιβάλλον από το Άσγκαρντ, η Λάουφι έζησε τον έρωτά της με τον Φαρμπάουτι. Παρόλο που όλοι οι Γιότουν τους απέφευγαν επειδή αποδοκίμαζαν τον δεσμό τους, οι δυο τους σύντομα παντρεύτηκαν κι ακόμη πιο σύντομα η Λάουφι έμεινε έγκυος. Ο Φαρμπάουτι ήταν τόσο χαρούμενος, που χοροπηδούσε από τη χαρά του προκαλώντας κατολισθήσεις! Συχνά έβαζε το αυτί του στην κοιλιά της Λάουφι κι άκουγε το μωρό που κλωτσούσε. "Αν είναι αγόρι", είπε μια μέρα η Λάουφι και τα μαύρα μάτια της έλαμψαν από έξαψη, "θα ήθελα να το ονομάσουμε Λόκι, σαν τον πατέρα μου". "Όπως επιθυμείς γλυκιά μου", της απάντησε τρυφερά ο Φαρμπάουτι και της χάιδεψε τις μαύρες μπουκλίτσες της, που στεφάνωναν χαριτωμένα το λευκό της πρόσωπο. Τότε εκείνη του φίλησε απαλά τα γαλανά του μάτια κι αυτός ανάσανε ευτυχισμένος. Κι ο καιρός περνούσε...