"Θέλω να γίνω, άµα µεγαλώσω, πρώτα νοσοκόµα και µετά ''περσόνα νον ντάντα''. Εµείς, ντανταϊστές γεννηθήκαµε και ντανταϊστές θα πεθάνουµε. Η νταντά της παιδικής µου φαντασίωσης ήτανε αφράτη και στρουµπουλή, µου έφτιαχνε την αγαπηµένη µου τούρτα µε φράουλες και αίµα και µου τραγούδαγε τη φθινοπωρινή σονάτα, όταν ακουµπούσα το κεφαλάκι µου στα µαξιλαρένια βυζιά της. Αυτή µου έµαθε την απλή µέθοδο των τριών ιεραρχιών που κουβαλάνε οι τρεις µάγισσες µε τα δώρα: το χρόνο, την τέχνη και το θάνατο. Με δίδαξε τη µεταβατική ιδιότητα της αγάπης που δεν την κρατάς για πάρτη σου, τη µοιράζεις και απολαµβάνεις τη µοναξιά σου''."Ο Τζίμης Πανούσης στην έντυπη εκδοχή ενός μακρόσυρτου ραδιοφωνικού ημερολογίου, (Οκτώβριος 2009 - Μάρτιος 2012) παρακολουθεί από κοντά τη μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία, χάρη στις άοκνες προσπάθειες του εικονιζόμενου στο εξώφυλλο γόνου της γνωστής οικογένειας πολιτικών που μας διασκέδασε ατέλειωτες ώρες.