Καρπός πολυετούς μελέτης του πλούσιου και πολυσχιδούς έργου που άφησε η Ελένη Βακαλό, το βιβλίο της Μαρίας Κακαβούλια παρουσιάζει μια σφαιρική θεώρηση του έργου της σημαντικής ποιήτριας και τεχνοκριτικού. Με κεντρικές έννοιες το σώμα, τις αισθήσεις, τη μορφή, την κίνηση και τη συγκίνηση, η συγγραφέας ανασύρει τις κοινές σταθερές, τη βαθύτερη συνάφεια που συνέχει τα ποιητικά και τα θεωρητικά γραπτά της Βακαλό. Επιλέγει να εστιάσει σε εκείνες τις όψεις της αισθητικής θεωρίας που φωτίζουν ερμηνευτικά και την ποίησή της. Συζητά την υποδοχή του έργου τέχνης, τη βιωματική σχέση τέχνης-κοινού, δείχνει την πολύτιμη συμβολή της Βακαλό στην αισθητική επικοινωνιακή θεώρηση της τέχνης, κυρίως μέσα από τις πρωτοποριακές, για την εποχή τους, έννοιες της προσομοίωσης και του μεταθεατή. Μελετά, πολυπρισματικά την ποίηση της Βακαλό, σταθμό στην μεταπολεμική λογοτεχνία, συζητά τις συγκινησιακές και τις γνωσιακές όψεις της γλώσσας της, θίγει τη σχέση της με την παράδοση και την πρωτοπορία, ενώ ανιχνεύει συγκεκριμένα σημεία συνάντησης ποιημάτων και δοκιμίων, όπως λ.χ. η όραση και οι αλληγορίες της τυφλότητας, η ενσώματη γνώση, η γλώσσα και το άλεκτο.