27 νέοι θεατρικοί συγγραφείς με 51 Μονόπρακτα και Μονολόγους τους διεκδικούν την προσοχή μας. Τα κείμενα γράφτηκαν στη διάρκεια των Σεμιναρίων του Μικρού Πολυτεχνείου με διδάσκοντες τους: Θράσο Καμινάκη, Νίκο Κολλάρο, Όλια Λαζαρίδου, Χρήστο Ναούμ, οι οποίοι προλογίζουν την έκδοση. Οι μαθητές των τμημάτων Θεατρικής γραφής αντιμάχονται, συνήθως, τον εαυτό τους ως προς τη λογοτεχικότητα που διακρίνει τα κείμενα που έγραφαν μέχρι να μπουν στα βαθιά νερά της προφορικότητας και της αμεσότητας που διακρίνει τον θεατρικό μονόλογο ή διάλογο. Το πέρασμα σε αυτή τη συγγραφική εμπειρία δεν είναι εύκολο αλλά για όσους το κατορθώνουν προσφέρει πλούσια δώρα. Ένα απ’ αυτά είναι κι ο τόμος που κρατάτε της Νέας Θεατρικής Βιβλιοθήκης που δίνει αμοιβαία χαρά σε εισηγητές και μαθητές σεμιναρίων θεατρικού λόγου, διότι διαβάζουν νέα δυναμικά έργα, έτοιμα να αντιμετωπίσουν το φως, με την ελπίδα να ανέβουν και σε θεατρικές σκηνές. Μπράβο σε όλους! Θράσος Καμινάκης Το να γράφεις για το Θέατρο είναι μια άσκηση διαχείρισης του εγωισμού. Οφείλεις να βγεις από την πεπατημένη σου, τον αντανακλαστικό τρόπο γραφής σου, το «εμ-φυσημένο» ύφος σου. Όταν γράφεις Θέατρο, αφήνεις τον εαυτό σου και γίνεσαι ένας άλλος. Για την ακρίβεια, γίνεσαι όλοι αυτοί οι ρόλοι που εναντιώνονται, μονιά-ζουν, μισιούνται και αγαπιούνται. Γίνεσαι και εσύ μαζί τους ήρωας ή αντιήρωας, συμπονετικός ή απάνθρωπος. Οι συγγραφείς αυτής της συλλογής είναι από αυτούς που τόλμησαν να αναμετρηθούν με τη θεατρική γραφή και τις παραλλαγές του εαυτού τους, που χάθηκαν στις γραμμές των κειμένων, πάλεψαν με τα σημεία στίξης και αναστήθηκαν στο φινάλε. Νίκος Κολλάρος Η συμβολή μου στο να πάρουν θεατρική μορφή και σχήμα οι ιστορίες των ανθρώπων, ώστε να μπορούν να επικοινωνηθούν και σε άλλους ανθρώπους ήταν μια πολύ εποικοδομητική εμπειρία -για μένα κυρίως-, ελπίζω και για τους άλλους. Καθόλου σαν καθοδηγήτρια, περισσότερο σαν μαμή ένιωσα που βοηθάει να γεννηθεί ένα παιδί. Όλια Λαζαρίδου Στο πόνημα που κρατάτε στα χέρια σας υπάρχο