Στο νέο βιβλίο του Τάσου Μακράτου Νόστος Ελληνικός απεικονίζεται ποιητικά η οδύσσεια των ξενιτεμένων, επί σαράντα χρόνια, συμπατριωτών μας, η επιστροφή τους στην Ελλάδα και η άφιξή τους στους τόπους καταγωγής τους. Ευθύς αμέσως, και μέσα στην ωριμότητά τους, θα προβάλει το ερώτημα για το νόημα της ζωής τους και για την δικαίωση ή όχι του σαρανταετούς εκπατρισμού τους. Απάντηση θα δοθεί από τον Εστερημένο τον Μέγα -συμβολική μορφή όλων των στερήσεων, των τραυμάτων, των ματαιώσεων, των απωθημένων της ανθρώπινης ψυχής- και από τους Συν Αυτώ μεγάλους του πνεύματος. Από την ξενιτειά στην αναζήτηση νοηματοδότησης του βίου, και από 'κεί στην αποδοχή του μοιραίου της φθοράς και του αναπόδραστου τέλους. Η ήρεμη αποδοχή τους θα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε το όποιο περαιτέρω με απαντοχή και ίσως ένα μειδίαμα.