Με τον Έρνστ Μπλοχ, η ουτοπική σύλληψη του κόσμου μεταβάλλεται σε αρχετυπική συνείδηση του ατόμου, σε οντολογία της πιθανότητος που υπολανθάνει μέσα στο εγώ και του επιτρέπει, μέσω της ενεργού δράσεως, να καταστεί αυτό που ακόμη δεν είναι, να καταστεί δηλαδή η εκπλήρωση του πραγματικού του Είναι. Το άτομο αποκαλύπτει τον εαυτό του μέσα από τη μη εμπειρική πραγματικότητα, μέσα από τη δράση του που κατευθύνεται προς το μέλλον, μέσα από την ισχύ της φαντασιακής προβολής αυτού που ακόμη δεν είναι, αλλά που μπορεί να είναι και που συνιστά το όραμα της νέας πραγματικότητος η οποία θα γεννηθεί. [...] (από την εισαγωγή του μεταφραστή)