Με τον Κρις αντιμετωπίσαμε τους δαίμονές μας και ξεγυμνώσαμε τις ψυχές μας στο Παρίσι. Τώρα που επιστρέψαμε στο Σαν Φρανσίσκο, θέλω να πιστεύω ότι τίποτα πια δεν μπορεί να μας χωρίσει. Ούτε οι κατηγορίες της Άβα εις βάρος μου στην αστυνομία, ούτε ο φόβος του Κρις ότι θα με καταστρέψει, όπως νομίζει ότι έκανε με την Άμπερ. Ούτε όμως κι ο Μαρκ, κάποτε τόσο μπλεγμένος στη ζωή μας, τον οποίο βλέπω τώρα να καταρρέει. Πιστεύει ότι είναι άτρωτος, όπως πιστεύω ότι εγώ κι ο Κρις είμαστε άτρωτοι. Πρέπει να είμαστε άτρωτοι. Έχουμε τόσο ανάγκη ο ένας τον άλλον, που δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.