ΜΙΑ ΡΙΖΑ ΑΥΓΗΣ Σε μια στροφή θα έχουν όλα ξεχαστεί. Θα πέρναγε καιρός, θα έπαιρνε ο καιρός τα γέλια και τα δάκρυα, τα υπάρχοντα στο χώμα, τι κοιτάς; και τι θρηνείς; Προχώρησε απέναντι, εμείς αντίπαλοι να πούμε πως ελπίσαμε στο θαύμα. Κλείσε τ’ αυτιά, ξερίζωσε το κλάμα, μια ρίζα αυγής χρειάζεται το χέρι σου για να ευδοκιμήσει.