Χαράλαμπος Ρούπας: ο τελευταίος Μαυροσκούφης της ακολουθίας του Άρη Βελουχιώτη.… «ο πόλεμος τον βρήκε στην τελευταία τάξη. Μετά ήρθε στην Αθήνα και μπήκε στη Φιλοσοφική Σχολή. Εκεί μπήκε στην Ε.Π.Ο.Ν. Άρχισε να δουλεύει και για την οργάνωση και για το Πανεπιστήμιο. Πηγαινοερχόταν στο Αίγιο. Ο πόλεμος φούντωνε και τον ήξεραν καλά πια οι μεγαλύτεροι με τα προσόντα που είχε. Και κάποτε περνάει ο Άρης, το ’44. Πέρασε με μαούνες από την απέναντι πλευρά προς την Πελοπόννησο. Ήταν όλοι με τ’ άλογα και τα πέρασαν με τις μαούνες. Η οργάνωση του Αιγίου είχε στείλει τον Λάμπη για την υποδοχή του. Την άλλη μέρα ζήτησε ο Άρης έναν άνθρωπο μορφωμένο, ένα νέο παιδί και η οργάνωση διάλεξε αυτόν.»… «Τον κράτησε, μίλησε μαζί του, του λέει, “θα μείνεις εδώ απόψε”. Την άλλη μέρα του λέει: “άκουσε να δεις, σε διάλεξα χωρίς να σε ξέρω και βλέπω ότι είσαι αυτός που θέλω. Από τώρα είσαι ο κρυπτογράφος μου και μαυροσκούφης”. Και παίρνει έναν μαύρο σκούφο και του τον φοράει. “Από σήμερα δίπλα μου”. Έτσι έζησε όλον τον καιρό μαζί του. Τον αγάπησε πολύ, πέθαινε για τον Άρη. Αλλά και ο Άρης τον είχε αγαπήσει πάρα πολύ. Γιατί ήταν πολύ καταρτισμένος πνευματικά. Και μπόρεσε να ικανοποιεί τις επιθυμίες που είχε ο Άρης με τα γραπτά. Και τον είχε πάντα κοντά του. Μέχρι που έγινε η Βάρκιζα. Σκορπίσανε μετά. Ο Άρης έφυγε. Και τούτος γύρισε στο πανεπιστήμιο. Δεν παρέδωσε όμως τον οπλισμό του».