Έχω κάνει τα πάντα για τη φωτογραφία· δεν μένει παρά να θυσιάσω και το σώμα μου γι' αυτήν. Το πάθος μου για την αγαπημένη μου τέχνη είναι τώρα μεγαλύτερο από ποτέ. Δίνω τούτη τη μάχη σαράντα ολόκληρα χρόνια και θα την πάω μέχρι το τέλος, μόνος μου και χωρίς χρήματα αν χρειαστεί. Δεν είναι μια μάχη για τη φωτογραφία ούτε για τους φωτογράφους, έτσι γενικά. Άλλωστε και τις φωτογραφίες μου δεν τις υπογράφω. Δεν αγωνίζομαι για να "κάνω όνομα". Ίσως να έχετε καταλάβει ποια είναι αυτή η μάχη. Είναι ένας αγώνας οικουμενικός. Μπορεί να ακούγεται τρελό. Το ίδιο τρελό ακούγεται κάθε τι πνευματικό που γεννιέται αυτή την εποχή της βασιλείας του υλισμού. Αυτό που αληθινά, βαθιά, με ενδιαφέρει στη φωτογραφία δεν είναι η επαγγελματική της πλευρά -τι χυδαίος όρος!- αλλά η διάσταση της τέχνης που λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό της, μυστικά, ως αποτέλεσμα της βαθύτερης εσωτερικής εμπειρίας, και αυτή είναι η φωτογραφική τέχνη που ζει στο χρόνο.