Η ελληνική προσωπογραφία διαμορφώνεται σταδιακά στο πλαίσιο μιας μακράς ζωγραφικής παράδοσης πο εκτείνεται από τον 4ο αι. π.Χ. μέχρι σήμερα και που αν και η πορεία της δεν μπορεί να χαρακτηριστεί απόλυτα γραμμική, ωστόσο αποδεικνύεται εξαιρετικά ανθεκτική στον χρόνο. Η αδιάκοπη πορεία της καταδεικνύεται με αφετηρία την αρχαιότητα και κυρίαρχη τη στιγμή που γίνεται η μετάβαση από το εξιδανικευμένο πρόσωπο της κλασικής τέχνης στη ρεαλιστική απεικόνισή του της ελληνιστικής περιόδου.