Όταν ο παππούς έφυγε διωγμένος από την πατρίδα του, δεν μπόρεσε να πάρει τίποτα μαζί του, εκτός από μερικά παραμύθια που του τα έμαθε ο δικός του παππούς. Αυτά τα παραμύθια που τ' αγάπησε πολύ, τα φύλαξε μέσα του, γκόλφι ακριβό, και τα 'φερε στην καινούρια του πατρίδα. Ήταν η προίκα του. Μικρά ή μεγάλα, είχαν τεράστια απήχηση. Έτσι, ο παππούς απόκτησε φήμη "παραμυθά" και έγινε περιζήτητος στις βραδινές συγκεντρώσεις (νυχτέρια) με ακροατές μικρούς και μεγάλους, μα περισσότερο μεγάλους. Εμπλουτισμένα με τις δικές του περιπέτειες και με δάνεια από την ιστορία, τη μυθολογία και την καθημερινότητα, αγαπήθηκαν πολύ γιατί μέσα σ' αυτά ο ακροατής ζούσε τη δική του ζωή. Τα περισσότερα ήταν μεγάλα και κρατούσαν ίσαμε το ξημέρωμα. Πολλές φορές συνεχίζονταν και το άλλο βράδυ... Ήταν την όμορφη εκείνη εποχή που η αθωότητα των ανθρώπων δεν είχε αλωθεί από τη βαρβαρική επιδρομή των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης...