Παράξενα χέρια, ίδια μ' εκείνα που ο Ροντέν ποτέ δεν κουράστηκε να σμιλεύει, στοιχειώνουν τις διαδρομές αυτού του σκιόφωτου έργου σαν το αυγινό φως και μοιάζει να έχει υπαγορευτεί την ώρα που ξεθωριάζουν τα φαντάσματα. Εάν αυτός ο ποιητής, συνηθισμένος στις αγγελικές επισκέψεις, προτίμησε να παραμείνει πένης, ταπεινός, απογυμνωμένος έως και διάφανος, είναι επειδή ήξερε πως γεννήθηκε για να μεταδίδει, να ακούει, να μεταφράζει με κίνδυνο της ζωής του, τα μυστικά μηνύματα που του επέτρεπαν να τα συλλαμβάνουν οι κεραίες της ιδιοφυΐας του. (Από την Εισαγωγή της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ)