Κοίταξέ με! Είμαι εδώ… ένα “διαφορετικό” παιδί που νιώθει πως δεν ανήκει πουθενά… Που δεν τολμάει να μιλήσει, να ζητήσει, να εμπιστευτεί. Κι όμως, είμαι εδώ, στην ίδια αυλή και στον ίδιο κόσμο με σένα! Με τις ίδιες ανάγκες, τις ίδιες αγωνίες, τα ίδια συναισθήματα. Υπάρχω, γελάω, παίζω και ονειρεύομαι. Όπως ακριβώς κι εσύ. Θα μου έκανες παρέα; Τι χρειάζονται, τελικά, δυο παιδιά για να έρθουνε κοντά; Ένα δάκρυ κι ένα αστέρι… για να φύγει η συννεφιά...