Το έργο ξεκινάει ως απλό αστικό δράμα για να εξελιχθεί σε τραγωδία. Το αδιέξοδο που βιώνουν η κυρία Άβδινγκ και ο γιος της Όσβαλντ κάνει να ξυπνήσουν μέσα τους τύψεις για το παρελθόν που ζουν ανάμεσα τους σαν "βρικόλακες". Ο Ίψεν καταγγέλλει την υποκρισία του κλήρου, τη χαλάρωση του οικογενειακού ιστού και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας θεμελιωμένης στο ψεύδος και τη συμβατικότητα.