"Ο γάμος μεταξύ εξαδέλφης και εξαδέλφου κλείνεται στον ουρανό", λένε στην Περσία. Τεχεράνη, αρχές της δεκαετίας του '30. Η συνειδητοποιημένη Μαχμπουμπέ, δεκαπέντε χρονών, έχει απορρίψει το γιο μιας πριγκίπισσας και τώρα απορρίπτει και τον ξάδερφό της. Το κορίτσι ερωτεύτηκε ένα νεαρό μαραγκό και επιμένει στην εκλογή της. Ο πατέρας διαφωνεί, παρ' όλα αυτά υποχωρεί παρά τη θέλησή του. Το πάθος της Μαχμπουμπέ όμως δεν θα αντέξει στις δυσκολίες αυτού του γάμου και η νεαρή γυναίκα θα επιστρέψει, ως απολεσθείσα κόρη, για να γίνει δεύτερη γυναίκα αυτού ακριβώς του εξαδέλφου που είχε απορρίψει. Τώρα μαθαίνει να τον αγαπά, όμως δεν τον έχει κατάδικό της. Το μόνο που αποκτά είναι μια ευτυχία που φέρνει πόνο. Γερασμένη πια, στη σημερινή Τεχεράνη, η Μαχμπουμπέ θα αρχίσει να διηγείται τη ζωή της στην ανιψιά της, που έχει βάλει κι αυτή σκοπό να παντρευτεί "ανάρμοστα". "Το κρασί της νύχτας", θα της πει, "δεν αξίζει όσο το πρωινό της μέθης". "Το Πρωινό της μέθης είναι ένα ευτύχημα τόσο για την ανατολίτικη λογοτεχνία όσο και για τον αναγνώστη". (Stefan Weidner, Berliner Zeitung)