Το συναρπαστικό αυτό πρωτόλειο του νομπελίστα συγγραφέα Κενζαμπούρο Όε αποτελεί μια πρώιμη σύνοψη των θεμάτων που χαρακτήρισαν το μετέπειτα έργο του και ένα εκτυφλωτικό (αν και σκοτεινό) δείγμα της δημιουργικής ιδιοφυΐας του. Σε ένα απομονωμένο χωριό, κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, μια ομάδα ανηλίκων εγκληματιών, τροφίμων αναμορφωτηρίων, καταπιεσμένων και τελικά εγκαταλειμμένων από τους «μεγάλους», τους ενήλικες, γράφουν τη δική τους ιστορία, μια μικρή, αλλά σημαντική, εποποιία της φιλίας, του έρωτα και, κυρίως, της αλληλεγγύης. Ο Όε προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό, αλλά και την οργή των αντιδραστικών της χώρας του, αφηγούμενος με συγκλονιστική ενάργεια και αδρότητα την περιπέτεια αυτών των ανηλίκων περιθωριακών, που συντροφεύουν με ένα λιποτάκτη έναν Κορεάτη παρία και μια παρατημένη κοπέλα. Οι «αρνητικοί» ήρωες του Όε συμβάλλουν στην αυτοσυνείδηση μιας εποχής και ενός πολιτισμού που έχει χάσει το έρμα και τον ανθρωποκεντρισμό του, μιας κοινωνίας που πρέπει να συνταραχτεί, έστω και μέσω της λογοτεχνίας, για να ξαναβρεί την ανθρωπιά της και ν' αποτινάξει την υποκρισία και τη βαναυσότητά της. Γραμμένο στα 1958, όταν ο Όε ήταν μόλις 23 χρόνων, το μυθιστόρημα αυτό σημαδεύει την επιρροή που δέχτηκε ο συγγραφέας του από την υπαρξιστική φιλοσοφία του Ζαν Πωλ Σαρτρ και την απαρχή της περιπλάνησής του στον περίπλοκο, και βαθιά ανθρώπινο, κόσμο του μυθιστορήματος των ιδεών.