Το 1984 οι αδελφοί Ταβιάνοι γύρισαν την ωραιότερη ίσως κινηματογραφική ταινία τους, το σενάριο της οποίας βασίστηκε σε έξι διηγήματα του Λουΐτζι Πιραντέλλο. Από την πλούσια διηγηματική παραγωγή του νομπελίστα Ιταλού συγγραφέα, η οποία, καθώς έλεγε ο ίδιος, «αποτελείται από πολλούς μικρούς καθρέφτες», οι Ταβιάνοι επέλεξαν μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές. Με φόντο τη Σικελία των αρχών του αιώνα, εκεί που ο θρύλος σμίγει με την Ιστορία και η ποίηση με το δράμα της καθημερινής ζωής, ο Πιραντέλλο εξερευνά το χάος της ανθρώπινης ύπαρξης, τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, με το πικρό, ιδιότυπο χιούμορ του, «που μοιάζει με χαμόγελο και όμως είναι δάκρυ».