Παθιασμένος με τη ζωγραφική αλλά και με τη ζωή, ο Νικόλας ζωντανεύει μια ολόκληρη διαδοχή εποχών. Από την ανθρώπινη Αθήνα της παιδικής του ηλικίας, τη δεκαετία του '50, σε μια Αθήνα του '60 που μόλις συνέρχεται από τον Εμφύλιο. Οι πολιτικοί αγώνες συνεχίζονται στα ανέμελα φοιτητικό χρόνια, στην πολιτικοποιημένη Ρώμη της δεκαετίας του '70, και πάλι πίσω στην Αθήνα των μεταδικτατορικών ζυμώσεων, για να καταλήξει ο αφηγητής τη δεκαετία του '80 στο Παρίσι, την Αθήνα και τη Ρώμη της γενικευμένης ευφορίας, των αλλαγών, αλλά και της απαρχής της μοναξιάς. Η άμεση αφήγηση, οι ολοζώντανοι χαρακτήρες, οι ωμές περιγραφές, οι γλυκιές στιγμές, ο στοχασμός πάνω στην τέχνη και τους μηχανισμούς προώθησής της κάνουν το μυθιστόρημα "Αν δεις το χρόνο πες του ότι πέρασα" ένα έργο ανεξήγητης μαγείας.