Καιροί άνυδροι στερεύουν οι χρονοσυρμές των οίκτων και πυρώνει το σκίρτημα των τζιτζικιών. Περνά η μέρα χρυσή δαχτυλήθρα στο πλάγιασμα του ρόδου να μη ματώνει. Πάλλεται άηχος στυγνός κυρίαρχος ο ήλιος. Πιο σιωπηλό κατακτητή δε γνώρισε ποτέ η πλάση ετούτη. Στους κάμπους ξαπλώνει αφροδίσια η ειρήνη μ’ έναν λοστό δεμένο στο στόμα του χρυσάνθεμου από τα έγχορδα του αιθέρα ορφανεμένη η απόστροφη πλεξούδα.