Την άλωση της ιερής πόλης του Πριάμου εξιστορούσαν με λεπτομέρειες απ' τα μεθομηρικά έπη: 1) η "μικρά Ιλιάς" του ποιητή Λέσχου, η οποία περιείχε τα γεγονότα του τρωικού πολέμου απ' το θάνατο του Αχιλλέα μέχρι το τέλος του πολέμου· 2) η "Ιλίου πέρσις" του ποιητή Αρκτίνου, που περιείχε το Δούρειο ίππο, το μύθο του Λαοκόοντα, την καταστροφή της Τροίας και την απόφαση της οργισμένης θεάς Αθηνάς να τιμωρήσει τους ασεβείς νικητές Έλληνες. Εκτός απ' τα έπη αυτή και πολλές ελληνικές τραγωδίες αναφέρονται σε επεισόδια της άλωσης της Τροίας. Απ' τα μεταγενέστερους ποιητές ξεχωρίζουν ο Κόϊντος ο Σμυρναίος και ο Τρυφιόδωρος ο Αιγύπτιος. Επομένως, ο Βιργίλιος με επιτυχία συνέλαβε την ιδέα να διηγηθεί τα σχετικά με την άλωση της Τροίας με το στόμα του Αινεία, όπως ο Όμηρος με το στόμα του Οδυσσέα διηγήθηκε στην "Οδύσσειά" του τις περιπλανήσεις του Οδυσσέα. Αλλά τα σχετικά με την άλωση της Τροίας πουθενά δεν αναφέρονται στην "Οδύσσεια" του Ομήρου, παρά μόνο πολύ σύντομα σε ένα τραγούδι του αοιδού Δημόδοκου (Οδύσσεια θ στ. 521- ). Το τραγούδι αυτό οι ζωγραφιές της Τροίας να δακρύσει, όπως οι ζωγραφιές της Τροίας στην Καρχηδόνα έκαναν τον Αινεία να δακρύσει (Βιργιλίου Αινειάδα 1. στ. 485). Ο Βιργίλιος είχε υπόψη του τα παραπάνω ποιήματα, καθώς και την "Ηράκλειαν", ποίημα του επικού ποιητή Πεισάνδρου του Ροδίου, αλλά δεν τα μιμήθηκε αυτά δουλικά. Φρόντισε περισσότερο να εκφράσει και ν' αποδώσει συγκινησιακές περιστάσεις παρά ν' αφηγηθεί τα γεγονότα με ξηρό τρόπο. Στο δεύτερο βιβλίο της Αινειάδας μπορούμε να θαυμάσουμε την έξοχη φαντασία του Βιργιλίου και την ψυχολογική δύναμή του. Ο Αινείας δηλώνει στη Διδώ ότι θα εκπληρώσει τον πόθο της, αν και νιώθει φρίκη, όταν θυμάται τα φοβερά εκείνα γεγονότα. Το δεύτερο βιβλίο της Αινειάδας είναι απ' τα πιο παθητικά βιβλία. Αρχίζει αναδρομικά (όπως έγινε και στο παλάτι του Αλκίνοου) η διήγηση των συμφορών Τρώων εξαιτίας της άλωσης της Τροίας απ' τον Δούρειο ίππο αλλά και με τη συνεργασία των μεροληπτικών θεών. Έτσι στις απάτες των Ελλήν