Είναι γνωστό πόσο εκθειάζει την τέχνη και ιδιαίτερα τη μουσική η φιλοσοφία της βούλησης του Σοπενχάουερ (A. Schopenhauer, 1788-1860), η "καλλιτεχνική φιλοσοφία κατ' εξοχήν", όπως την έλεγε ο Τόμας Μανν. Μόνον η μουσική μάς γλιτώνει από τα δεσμά της εξατομίκευσης και της αυτοσυντήρησης, επειδή μας φανερώνει απροκάλυπτα την ίδια την ουσία του κόσμου: τη βούληση, χωρίς τη διαμεσολάβηση εννοιών ή παραστάσεων. Πώς είναι δυνατόν, όμως, να συναρτάται τόσο στενά η αισθητική με την πρώτη φιλοσοφία όσο σ' αυτό το έργο; Τις προϋποθέσεις αυτού του τόσο σύγχρονου τύπου σκέψης ελέγχει ο Μάρκος Τσέτσος εξετάζοντας κριτικά το όλον της "ανορθολογιστικής" φιλοσοφίας του Σοπενχάουερ: από τη γνωσιοθεωρία στη φιλοσοφία της φύσης, στη μεταφυσική του συναισθήματος και στην ηθική. Κάθε μελέτη αντιστοιχεί θεματικά σε ένα από τα βιβλία τού "Ο κόσμος ως βούληση και παράσταση", του κατ' ουσίαν μοναδικού έργου του Σοπενχάουερ, γιατί το βιβλίο αυτό είναι μια εισαγωγή τόσο στη μουσική αισθητική του Σοπενχάουερ όσο και στη φιλοσοφία του στο σύνολό της.