Η Διδακτική - και μάλιστα η Διδακτική των θετικών επιστημών, των λεγόμενων "σκληρών" -βρίσκεται σε ανοδική πορεία. Αυτό είναι ένα γεγονός αναμφισβήτητο. Μαρτυρούν γι' αυτό ένα πλήθος από δείκτες: ο αυξανόμενος αριθμός συνεδρίων τοπικού, εθνικού αλλά και διεθνούς χαρακτήρα, ο τεράστιος όγκος σχετικού έντυπου υλικού - σε κλασική ή ηλεκτρονική μορφή - υπό μορφή βιβλίων κι άρθρων, ο αυξανόμενος αριθμός θέσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση - τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς - και τα χρηματικά ποσά που επενδύονται από ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς για την παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού (CD-ROMS κ.λπ). Όπως είναι φυσικό, όλο αυτό το τεράστιο ερευνητικό έργο που συντελείται διεθνώς καταλήγει στην παραγωγή αποτελεσμάτων, δηλαδή στην έκφραση προτάσεων, συμπερασμάτων και υποθέσεων οι οποίες προάγουν τη γνώση μας: - για τον τρόπο που "μαθαίνουμε", για τις διαδικασίες δηλαδή εκείνες οι οποίες σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο επιτρέπουν την αλλαγή της συμπεριφοράς του υποκειμένου σε δεδομένη κατάσταση και - για τον τρόπο που "διδάσκουμε", για τις μεθόδους δηλαδή εκείνες που μας επιτρέπουν να οργανώσουμε τη διδασκαλία ενός αντικειμένου με αποτελεσματικό τρόπο, να οργανώσουμε ένα περιβάλλον με το οποίο θα αλληλεπιδράσει το υποκείμενο, έτσι ώστε η αλληλεπίδραση να είναι η καταλληλότερη δυνατή. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)