Όταν πριν από τέσσαρα χρόνια περίπου ξεκίνησα με το Ελληνικό Ανοικτό Πανεποστήμο το πρόγραμμα κατάρτισης "Διοίκηση Ολικής Ποιότητας (ΔΟΠ) στην Εκπαίδευση" δεν μπορούσα ούτε εγώ ούτε οι συνεργάτες μου να φανταστούμε πόσο μεγάλη απήχηση θα είχε. Αν και διδάσκω για την Ολική Ποιότητα από το 2003, απευθυνόμουν σε ένα ευρύτερο κοινό και, παρά τις εκάστοτε διαφωνίες με τους φοιτητές μου, όλοι λίγο ή πολύ αναγνώριζαν τη σημασία και την ουσία ενός διαφορετικού τρόπου σκέψης, αυτού της ποιότητας, που συχνά μπορεί να είναι πιο απαιτητικός, πιο χρονοβόρος, ίσως πιο πολύπλοκος, αλλά με αποτελέσματα που σίγουρα αξίζουν την προσπάθεια. Όταν επιλέξαμε να παρουσιάσαμε τον τρόπο αυτό σκέψης σε ένα κοινό εκπαιδευτικών, η ανταπόκριση ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή. Στη σημερινή εποχή η εκπαίδευση, στην προσπάθειά της να προσαρμοστεί στα δεδομένα της σύγχρονης κοινωνίας, αντιμετωπίζει αυξανόμενες προκλήσεις, θεσμικού και φιλοσοφικού χαρακτήρα. Σε αυτό το πλαίσιο η δυνατότητα της καταρχήν προσωπικής διαρκούς βελτίωσης, εκτός από τα προφανή πλεονεκτήματα που προσφέρει, δεν μπορεί παρά να συντελέσει θετικά στη διαρκή βελτίωση ενός εκπαιδευτικού οργανισμού ως σύνολο. Γιατί βέβαια ένας εκπαιδευτικός οργανισμός, παρά τις ιδιαιτερότητές του, δεν παύει να είναι ένας οργανισμός που απαρτίζεται από άτομα τα οποία εργάζονται με στόχο την εκπαίδευση, άρα η υιοθέτηση των αρχών της ΔΟΠ συνεισφέρει στη συμμετοχή και κινητοποίηση όλων των εμπλεκομένων. Η πρόθεση μου καταρχήν ήταν να παρουσιάσω στο εκπαιδευτικό κοινό το ίσως άγνωστο σε πολλούς πεδίο της Ολικής Ποιότητας. Είναι γνωστό ότι η ποιότητα, εκτός από ένα επίκαιρο και δημοφιλές θέμα, είναι προτεραιότητα για όλους μας και με διάφορους τρόπους, ακόμα και θεσμικούς, έχει διεισδύσει και στους εκπαιδευτικούς κύκλους. Ωστόσο, παρά την αναγνώριση και σημασία της ποιότητας, πολλοί θεωρούν την ποιότητα μια κάπως αινιγματική έννοια, περίπλοκη στον καθορισμό της και δύσκολη στην ποσοτικοποίησή της. Έτσι, έχει ξεκινήσει ένας διάλογος για το τι