Ακόμα και ο τίτλος είναι ευαίσθητος και ρομαντικός. Ο συγγραφέας περιγράφει τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα μ' ένα ανάλαφρο χιούμορ, που σε προδιαθέτει πως με αυτό το βιβλίο που έχεις στα χέρια σου θα περάσεις καλά. Αλλά και όλους τους άλλους που μετέχουν σε αυτόν τον "θίασο" -γιατί περί θιάσου πρόκειται με πολλή θεατρική στόφα- τους περιγράφει με την ίδια ελαφρο-γλαφυρή... περιποίηση. Το λεκτικό του ευρηματικό, σε ποικιλία που όχι μόνον δεν ενοχλεί, αλλά ταιριάζει απόλυτα με το σκηνικό της κάθε πράξης του θεατρικού έργου. [...] (Ζάχος Χατζηφωτίου, από τον πρόλογο)