Έναυσμα αυτού του βιβλίου υπήρξε ένας πρόλογος της Νανάς Ησαΐα (για το έργο «Δόκτωρ Φάουστους» του Τόμας Μαν), τον οποίο η αφηγήτρια διάβασε πολλά χρόνια μετά τον θάνατό της. Τότε φωτίστηκε το παρελθόν και το μεγαλείο της νεκρής πλέον ποιήτριας, το οποίο προσπαθεί, μέσα από αποσπάσματα, μνήμες και βιβλία να ανασυνθέσει η αφηγήτρια. Πέρα από τα γεγονότα της φιλίας τους, τις γνώμες και τις ιδέες τους που είχαν ανταλλάξει, φθάνουν στο θέμα που απασχολεί και τις δύο. Είναι ο δημιουργός, οι ιδιότητές του και κυρίως η γυναίκα δημιουργός. Που στηρίζεται αυτό το γραπτό, αναρωτιέται η αφηγήτρια, που μου ραγίζει την καρδιά; Σε μία στιγμή, σε μία αίσθηση, σε μία εντύπωση, στα θραύσματα της μνήμης, σε μία ανατομία καταστάσεων μικρών στιγμών; Μάζευα, συνεχίζει, με μεγάλη φροντίδα κάθε στοιχείο από την φιλία μας, για να το ενθέσω στην αινιγματώδη τροπή, για να το μετατρέψω σε λέξεις.