Όπως στο προηγούμενο βιβλίο της έτσι και σ’ αυτό η Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου συνθέτει όλα της τα ποιήματα σε 24 στίχους ακριβώς, που συναρθρώνονται γύρω από ένα ξεκάθαρο θέμα, καταγόμενο από την αγωνία της ύπαρξης ή την επίμονη κοινωνική παρατήρηση. Έτσι κάθε ποίημα, υπακούοντας σε μια ευδιάκριτη μεταφυσική, μοιάζει να συνιστά μια μικροσκοπική οντότητα σταθερής διάρκειας ζωής, ένα εφήμερο πλην ολοκληρωμένο πλάσμα, που γεννιέται, ζει και πεθαίνει όπως ένα οποιοδήποτε εικοσιτετράωρο, για να χαθεί δια παντός στην απειρία του χρόνου ή της γραφής.