Το βιβλίο αυτό είναι γραμμένο από έναν Εβραίο που βρέθηκε στις μυλόπετρες της Ιστορίας, έζησε τον ζόφο στην κόλαση, επιβίωσε και πολλά χρόνια μετά την αποκατάστασή του κατά τη μετασταλινική εποχή έγραψε ένα τμήμα των αναμνήσεών του. Το βιβλίο του Λεβ Κονσόν είναι μια πραγματική κάθοδος στον Άδη, χωρίς την ελπίδα της επιστροφής. Είναι μια καταβύθιση στα μύχια του Κακού, μια γνώση από εκείνες που δεν πρέπει να κατέχει ο άνθρωπος, όπως είπε πρόσφατα η Σβετλάνα Αλεξιέβιτς, η Ρωσίδα νομπελίστρια. Το βιβλίο αυτό κονιορτοποιεί όχι μόνο το ψεύδος που εξακολουθούν να υποστηρίζουν οι υπερασπιστές του σταλινικού ζόφου αλλά και τις ψευδαισθήσεις όλων εκείνων που ισχυρίζονται πως η θεωρία είναι σωστή, αλλά η εφαρμογή της λάθος. Το βιβλίο αυτό είναι μια κιβωτός συμπόνιας αλλά και μνήμης για όλους εκείνους που άδικα, απάνθρωπα και ανελέητα βασανίστηκαν και υπέφεραν στα σταλινικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κάθε ένα κείμενο που εμπλουτίζει τη βιβλιογραφία της ανθρωπιστικής τραγωδίας του 20ού αιώνα, της τραγωδίας των Γκουλάγκ, λειτουργεί ως υπενθύμιση και ως προειδοποίηση για τους κινδύνους της επανάληψής της στους ταραγμένους μας καιρούς...