Αν για τον Κολόμβο ήτανε μια ιστορική αδικία ότι η Αμερική δεν πήρε το όνομά του αλλά το όνομα ενός άλλου διάσημου Ιταλού θαλασσοπόρου, η αδικία αυτή είναι ελάχιστη μπροστά στο γεγονός ότι η Αμερική είχε ήδη ανακαλυφθεί μερικούς αιώνες πριν από γενναίους και με ισχνότερα τεχνικά μέσα θαλασσοπόρους, τους Βίκινγκς. Τι ήταν άραγε αυτοί οι Βίκινγκς; Στους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες κάποια Άρια γερμανικά φύλα ήρθαν και εγκατασταθήκανε στα παράλια της Βόρειας Θάλασσας και της Βαλτικής. Νέα, ακμαία και ανόθευτη ακόμα φυλή, περιτριγυρισμένη από ένα σκληρό και αδυσώπητο φυσικό περιβάλλον, κινδυνεύοντας πάντα από τη δικαιολογημένη εχθρότητα των ντόπιων, που βλέπανε στους νιόφερτους τον περιορισμό του ζωτικού τους χώρου, αγωνιζότανε με κάθε τρόπο να επιβιώσει και στις άγριες νύχτες του πολικού χειμώνα ύφαινε στη φαντασία της ιστορίες για κάποιο καλύτερο μέλλον. Ο 8ος και 9ος μ.Χ. αιώνες, σταθήκανε γι' αυτούς μια πηγή εμπειρίας και συγκρότησης. Σ' αυτό το διάστημα ανακάλυψαν ως ποιο σημείο ήτανε δυνατοί αυτοί και ως που έφτανε η αδυναμία των άλλων. Σ' εκείνη, λοιπόν, τη χρονική περίοδο των πρώτων τους διερευνητικών ναυτικών εξορμήσεων γίνανε γνωστοί με τ' όνομα "Βίκινγκς" και με αυτή την ονομασία η ιστορία αποδίνει την ιδιότητά τους ως πειρατές, θαλασσινούς πολεμιστές και θαλασσοπόρους εξερευνητές στα πρώτα εκείνα χρόνια της ασυνείδητης ακόμα ανάγκης για ζωτικό χώρο. Τα δύο έπη (Γροιλανδίας-Έρικ) που περιλαμβάνονται στον τόμο αυτό γράφτηκαν γύρω στο 1200 μ.Χ. και αποτελούν μέρος ιστοριών που οι διηγήσεις τους ψυχαγωγούσαν τις απομονωμένες οικογένειες των αγροτικών περιοχών. Σύμφωνα με ιστορικές έρευνες οι διηγήσεις αυτές γράφονταν ύστερα από εντολές της εκκλησίας για να απασχολούν τον κόσμο από άλλες, παγανιστικού -κυρίως- χαρακτήρα, διασκεδάσεις. Τα έπη αυτά ιστορούν με ποιο τρόπο, ύστερα από πολλές περιπλανήσεις και συμπτωματικά ανακάλυψαν την Αμερική που την ονόμασαν Βίνλαντ (Γη των αμπελιών) εξ αιτίας των άγριων αμπελιών που φύτρωναν παντού. Και αφηγούνται μ' ένα