«’’Τα πάντα εκτός απ’ την αλήθεια’’, είναι η φράση με την οποία ξεκινά το Οι Φυλακές της Παιδικής μας Ηλικίας της Alice Miller, περιγράφοντας όχι μόνο το κρυφτούλι μας με τις πληγές των παιδικών μας χρόνων, αλλά –τελικά- και το κρυφτούλι που παίζουν οι κοινωνίες του ‘’πολιτισμένου κόσμου’’, όπως η ελληνική και η πολιτικοκοινωνική της ‘’πραγματικότητα’’, όταν έρχονται αντιμέτωπες με τους συμβιβασμούς και τις αλλοτριώσεις της ενηλικίωσης. Η Φλώρα Ορφανουδάκη τολμά να επιστρέψει στην αλήθεια, όπως φιλτράρεται από την Μνήμη και την Μυθιστορία. Ίσως γι’ αυτό η Φαντασία να απεργεί. Γιατί ό,τι είναι ή συμβολίζει μια αλήθεια ‘‘δεν χωρά στα παραμύθια’’. Η ηρωίδα της Φλώρας ανεξαρτητοποιείται, γεννά την συγγραφέα, όπως το μήλο γέννησε τον Παράδεισο, την νοσταλγία για την χαμένη ουτοπία. Μια νοσταλγία που αρνείται να εκχωρήσει όμως την θέση της στην παραίτηση. Κι ίσως γι’ αυτό, όπως γράφει η συγγραφέας, ‘‘πληρώνει διόδια κάθε τόσο στη µέσα χώρα – σε αίµα κι εδώ το νόµισµα. Για να µη νοµίσει κανείς ότι η µέσα χώρα είναι φτηνή’’.» Ε. Κ.