Το βιβλίο μιλά για τη μνήμη ως βάλσαμο της ψυχής και θεμέλιο της κοινωνίας. Όπως σημειώνει ο ίδιος ο συγγραφέας, το βιβλίο "... μιλά για τον σεβασμό και την αγάπη στη μνήμη δικών μας ανθρώπων που έχουν φύγει, αλλά ζουν για πάντα μέσα μας. Δεν πρόκειται για ένα βιβλίο για την απώλεια και το πένθος. Το παιδί δεν βιώνει λύπη κι απογοήτευση. Αγαπά τον παππού με όλη του τη δύναμη και, στην ανάμνηση όσων έζησαν μαζί, τιμά και σέβεται τη μνήμη του. Αυτό κάνει τον παππού πάντα ζωντανό μέσα του και οδηγό του στην ανακάλυψη των μυστικών της ζωής". Τις εικόνες - πίνακες του βιβλίου δημιούργησε η ζωγράφος Ντανιέλα Σταματιάδη. Συγγραφέας και ζωγράφος συνομιλούν με τρόπο μοναδικό και έτσι, χέρι χέρι, η λογοτεχνία και η ζωγραφική μυούν τον νεαρό αναγνώστη στην αληθινή ζωή και τις αξίες της. Το βιβλίο προλογίζει η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια Ίρις Κρητικού. Στις τελευταίες σελίδες, περιλαμβάνεται σημείωμα προς γονείς και εκπαιδευτικούς με την υπογραφή της ψυχολόγου-τραυματοθεραπεύτριας Τέσσας Πράττου, το οποίο παρουσιάζει τη διάσταση του θέματος που πραγματεύεται η ιστορία και προτείνει τρόπους με τους οποίους μπορούν να μιλήσουν γι’ αυτό στα παιδιά. Ακολουθεί σύντομο σημείωμα για τη νομική διάσταση του θέματος.