Mια Μελισσοκόμος -μέσα στις σκοτούρες της- βλέπει ένα καλό όνειρο. Πρόκειται για την ιστορία μιας μικρής μέλισσας, της Μελίσσας, που χάνει το σμήνος της, ξεχνά τον δρόμο για την κυψέλη και περιπλανιέται πολύ σε λάθος μέρη, ώσπου συναντά τον Γλύκα, έναν κηφήνα, που της μαθαίνει τη σημασία του παιχνιδιού. Μαζί θα συνεχίσουν τον δρόμογια το σπίτι, θα αναζητήσουν τροφή, θα αντιμετωπίσουν εχθρούς και... δυσκολίες, μέχρι που η Μέλια τούς δείχνει τον προορισμό. Και τότε,η Μελίσσα και ο Γλύκας -με λίγο σπρώξιμο από τη Μελισσοκόμο, εξάλλου δικό της είναι το όνειρο!- θα χρειαστεί να διαλέξουν τον δρόμοτης ζωής τους. O Αϊνστάιν όντως πρόβλεψε ότι τέσσερα χρόνια μετά την εξαφάνισητων μελισσών θα χαθεί και το ανθρώπινο γένος. Η κοινωνία των μελισσών καθρεφτίζει τη δική μας και μεις μοιάζουμε με τη μικρή Μελίσσα, που θέλει δρόμο για να καταλάβει ότι η δύναμη και το νόημα της ύπαρξής της βρίσκεται μόνο μέσα στο σμήνος της. Η συλλογικότητα είναι η απάντηση στη μοναξιά και τη μεμψιμοιρία και το παιχνίδι η πρώτη επαφή με αυτήν την ανθρώπινη ανάγκη. Σήμερα η περιβαλλοντική απειλή και το άγχος της προόδου παραμερίζουν τη χαρά της ζωής. Όμως η ανάγκη για παιχνίδι και τραγούδι τρυπώνει στις καρδιές και πολλές φορές τα καταφέρνει να ανοίξει τον δρόμο στην αγάπη, την απάντηση σε κάθε αδιέξοδο.